Kendime Yolculuk
Tatlı bir şaşkınlıkla izliyorum hayatımı.
Anlamaya, yeniden keşfetmeye çalışıyorum; ben nasıl biriyim, nelerden hoşlanıyorum, yaşamdaki amacım ne, beni ben yapan ne. Ve daha pek çok soru ve birçok aynalama ile tarihsel oyalamalarımı kaldırıp kendime gerçekten bakıyorum.
Bu serüvende sonsuz kaynaktan faydalanıyorum. Bir an çocukluk arkadaşlarım hatırlatıyor bana özümü. An geliyor, Thetahealing ile çookk derinlerde buluyorum kendimi. Bir bakıyorum astrolojideyim, bir bakıyorum Shadow Work‘teyim. Koçluk, CİYO, The Work ve daha niceleri…
Sosyal bir insan olarak etrafımdaki tüm insanları büyük bir iştahla dinliyorum.
Ve canım ailem. Eşim, kardeşim, annem, babam, çocuklarım benden iyi tanıyorlar beni. Bir anda yorumları ile üzerimdeki toz bulutları kalkıyor, görmeye başlıyorum.
Çevremdeki tüm bu insanlar, benim için ne büyük hazine hayatta!
Her söyledikleri ve söyleyemedikleri ile, sanki kendimden gizlediğim beni soyup çıkarıyorlar olduğum gibi karşıma.
Evren tutmuş bacaklarımdan, sallanıyorum başaşağı, ne var ne yok dökülmüş ceplerden, kıyafetlerden bir ben kalmış geriye bebek misali.
Ohhhh, çok şükür…
