Yeni Hayat
 |
| Yeni hayat, eskiye teşekkür edip eskiyle vedalaşmaktır |
İnsan ne zaman yeniden doğar?
Zorunda kaldığında.
Zorunluluk önceleri hissettirmez kendini.
Rahattır ortam. Dosttur varolan. Civardakiler tanıdıktır. Havası, suyu, yemeği bildiktir. Koca bebek güvendedir ya da öyle hissetmektedir. Ne fark eder ki! Gün doğmaktadır, aş olmaktadır, gece gelmektedir. Gün doğmaktadır, aş olmaktadır, gece gelmektedir. Gün doğmaktadır, aş olmaktadır, gece gece gece, kabus olmaktadır. Uykunun mayası tam tutmaz. Sabaha doğru bir şey sokar insanı rüyasında. O sokan şey nedir, gecelerce bulunmaz odada. Tahtakurusu mu, günün kalıntısı mı, bilinçaltı gölgesi mi, bilinmez. Sonra birkaç gün normale döner herşey. Tanıdıktır ortam, durduktur, kaldıktır, gördüktür. Gün gündür, gece gecedir. Sonra bir anda çiviler batar insanın ayağına yürürken, çiviler ayak olur, yol bildiktir ya, yürüyebilirsin yine de. Gizli acısı ayakların mideyi yakar derin derin. Kalbin sıkılır, ciğerine değer sıkıntısı, nefes alıp vermen düzensizce hızlanır. Özgür değilsindir artık. Bildik kokular, tanıdık dokular hoyratça sinmiştir senliğine. Kurtulmak istersin. Kurtuluş rüyadadır sanki. Savaş ise uyandırır geceleri. Her gece, her gece, aptal değilsin ya, bilirsin kimi, neyi kovacağını. Ama kolay değildir. Beslediğin dünya delmişken bu denli özgürlüğünü, bastırmışken onca zaman seni sen yapan değerlerini, öze dönmek kolay değildir. Ama mecburiyettir. İşte bunu en derininde bildiğin gün doğum sancısı başlar. Daha fazla şişemezsin ya patlarsın. Hayatta kalabilmek dürtüsüdür, kabul eder, yeniden doğarsın. İşte o an yeni hayata başlarsın.
Her an yeniden doğarsın Ilk önce sancilar gelir sonra IŞIK